Irak ile kısa ve başarılı bir savaştan sonra Başkan George HW Bush, 1991'de “Vietnam'ın hayaletlerinin Arap çölünün kumlarının altında durduğunu” iddia etti. Bush, yaygın olarak “Vietnam sendrom. ” Fikir, Vietnam Savaşı'nın Amerikan ruhunu o kadar korkutmuş olmasıydı ki, Amerikan gücüne olan güvenini sonsuza dek kaybettik.
Yaşlı Başkan Bush kısmen haklıydı. İlk Irak savaşı kesinlikle popülerdi. Ve halefi Başkan Clinton, medyanın ve halkın genel onayıyla Amerikan gücünü – eski Yugoslavya'da ve başka yerlerde – kullandı.
Ancak Clinton'un halefi olan genç Bush, Afganistan ve Irak'ta savaşlar başlattığında, Vietnam sendromu intikamla geri döndü. ABD'nin 7 Ekim 2002'de Afganistan'a saldırmasından neredeyse üç hafta sonra, ünlü New York Times muhabiri RW Apple, “Bir Askeri Bataklık Hatırlandı: Afganistan Vietnam olarak” başlıklı bir parça kaleme aldı.
Apple, “Mutsuz bir geçmişten gelen hoş olmayan bir hayalet gibi,” diye yazdı, “uğursuz 'Quagmire' kelimesi, hem yurtiçinde hem de dış politika öğrencileri arasındaki konuşmaları rahatsız etmeye başladı.”
“Afganistan başka bir Vietnam olabilir mi?” Retorik olarak sordu. “Vietnam'ın yankıları kaçınılmaz” dedi.
Önümüzdeki 12 ay boyunca gazete, içinde “Vietnam” ve “Afganistan” kelimeleriyle yaklaşık 300 makale yayınladı. New York Times, Washington Post, Chicago Tribune ve Los Angeles Times, Irak ve Vietnam'dan bahseden makaleler günde ortalama iki kez daha fazla bir oranda çalıştırdı (baktım 20 yıl önce).
Trajik ironi, Başkan George W. Bush'un babasının yapamayacağı şeyi yapmasıdır: “Başka bir Vietnam” hayaletini kovdu – ama aynı zamanda yerine “Başka bir Irak. “
Başkan Trump'ın İran'ın nükleer tesislerine saldırma kararına tepki olarak yankılanan şey bu. Hepimiz son savaşta savaşan generaller hakkındaki klişelere aşinayız, ancak gazeteciler ve politikacılar, güncel olayların kare peg'ini önceki çatışmaların yuvarlak deliğine sıkıştırma alışkanlığına sahipler.
Trump'ın uyarılarla geniş ölçüde desteklediğim İran'ı bombalama kararı, eleştiri ve endişe için adil bir oyun. Ancak Irak sendromu cosplay, talimatlardan daha fazla yanıltıcıdır. Yeni başlayanlar için hiç kimse “yerde bot” önermiyor, “mesleğe” veya “ulus inşasını” boş önemsemeyin.
George W. Bush'un kitle imha silahları konusunda bizi savaşa yalan söylediği konusundaki tartışma, soldaki ve sağdaki geleneksel bilgelikten daha eğimlidir. Ama aynı zamanda alakasız. İran'ın onlarca yıldır nükleer silah peşinde olduğu konusunda ciddi bir gözlemci anlaşmazlığı yok. Tek canlı soru: İran'a sahip olmak için ne kadar yakın?
Ulusal İstihbarat Direktörü Tulsi Gabbard, Mart ayında Kongreye – benim görüşüme göre – “İran'ın nükleer bir silah inşa etmediğini” söyledi. Pazar günü, “Basınla tanış” sunucusu Kristen Welk, Başkan Yardımcısı JD Vance'e sordu: “Öyleyse, neden şimdi bu grevi başlattı? İstihbarat değişti, Bay Başkan Yardımcısı mı?”
Bu iyi bir soru. Ancak, başka bir Cumhuriyetçi cumhurbaşkanının bizi bir savaşa sokmak için tekrar hatalı zeka kullandığını ima etmek için sağlam bir temel değil – Tıpkı Irak gibi.
Bunun “önleyici” saldırıdan ziyade “önleyici” olup olmadığı konusunda kavga etmek noktayı kaçırıyor. Amerika İran'a saldırmada haklı olacak Gabbard haklı olsa bile. Neden? Çünkü İran Amerika'ya ve İsrail'e karşı savaş eylemleri yapıyor, onlarca yıldır, çoğunlukla bu amaç için yarattığı, eğitildiği, finanse edildiği ve yönlendirdiği terörist vekiller aracılığıyla. 1983 yılında, Hizbullah militanları Lübnan'daki ABD büyükelçiliğini üflediler. O zamandan beri, Hizbullah ve diğer İran vekilleri, Amerikalıların cinayetini düzenledi veya denedi tekrar tekrarIrak savaşı sırasında. Başkan Trump'ın suikastına bile göre, Joe Biden Adalet Bakanlığı.
Bunlar, İran'ın nükleer silahla ilgisi olmasa bile bir yanıtı haklı çıkaracak savaş eylemleridir. Ancak taraftarları rutin olarak “Amerika'ya Ölüm!” – ki nükleer bir silah peşinde.
Yıllarca, bu programı çıkarmama argümanı büyük ölçüde çok zor olacağı gerçeğine dayanıyordu. Tesisler çok sertleşti, İran'ın vekilleri çok güçlü.
Değişen zeka bu. İsrail Hizbullah ve Hamas militanlarını ezdi ve İran'ın hava savunma sisteminin çoğunu ortadan kaldırdı. Bir zamanlar bir ölüm yıldızına göz korkutucu bir saldırı gibi görünen şey, karşılaştırma ile bir düzene dönüştü.
Bunların hiçbiri, işlerin daha da kötüleşemeyeceği veya Trump'ın kararının üzücü olmayacağı anlamına gelmez. Ancak bu senaryo neye benziyorsa, Irak'ta olanlara çok benzemez, başka bir şekilde görmek istemeyenler dışında.
@Jonahdispatch
Yaşlı Başkan Bush kısmen haklıydı. İlk Irak savaşı kesinlikle popülerdi. Ve halefi Başkan Clinton, medyanın ve halkın genel onayıyla Amerikan gücünü – eski Yugoslavya'da ve başka yerlerde – kullandı.
Ancak Clinton'un halefi olan genç Bush, Afganistan ve Irak'ta savaşlar başlattığında, Vietnam sendromu intikamla geri döndü. ABD'nin 7 Ekim 2002'de Afganistan'a saldırmasından neredeyse üç hafta sonra, ünlü New York Times muhabiri RW Apple, “Bir Askeri Bataklık Hatırlandı: Afganistan Vietnam olarak” başlıklı bir parça kaleme aldı.
Apple, “Mutsuz bir geçmişten gelen hoş olmayan bir hayalet gibi,” diye yazdı, “uğursuz 'Quagmire' kelimesi, hem yurtiçinde hem de dış politika öğrencileri arasındaki konuşmaları rahatsız etmeye başladı.”
“Afganistan başka bir Vietnam olabilir mi?” Retorik olarak sordu. “Vietnam'ın yankıları kaçınılmaz” dedi.
Önümüzdeki 12 ay boyunca gazete, içinde “Vietnam” ve “Afganistan” kelimeleriyle yaklaşık 300 makale yayınladı. New York Times, Washington Post, Chicago Tribune ve Los Angeles Times, Irak ve Vietnam'dan bahseden makaleler günde ortalama iki kez daha fazla bir oranda çalıştırdı (baktım 20 yıl önce).
Trajik ironi, Başkan George W. Bush'un babasının yapamayacağı şeyi yapmasıdır: “Başka bir Vietnam” hayaletini kovdu – ama aynı zamanda yerine “Başka bir Irak. “
Başkan Trump'ın İran'ın nükleer tesislerine saldırma kararına tepki olarak yankılanan şey bu. Hepimiz son savaşta savaşan generaller hakkındaki klişelere aşinayız, ancak gazeteciler ve politikacılar, güncel olayların kare peg'ini önceki çatışmaların yuvarlak deliğine sıkıştırma alışkanlığına sahipler.
Trump'ın uyarılarla geniş ölçüde desteklediğim İran'ı bombalama kararı, eleştiri ve endişe için adil bir oyun. Ancak Irak sendromu cosplay, talimatlardan daha fazla yanıltıcıdır. Yeni başlayanlar için hiç kimse “yerde bot” önermiyor, “mesleğe” veya “ulus inşasını” boş önemsemeyin.
George W. Bush'un kitle imha silahları konusunda bizi savaşa yalan söylediği konusundaki tartışma, soldaki ve sağdaki geleneksel bilgelikten daha eğimlidir. Ama aynı zamanda alakasız. İran'ın onlarca yıldır nükleer silah peşinde olduğu konusunda ciddi bir gözlemci anlaşmazlığı yok. Tek canlı soru: İran'a sahip olmak için ne kadar yakın?
Ulusal İstihbarat Direktörü Tulsi Gabbard, Mart ayında Kongreye – benim görüşüme göre – “İran'ın nükleer bir silah inşa etmediğini” söyledi. Pazar günü, “Basınla tanış” sunucusu Kristen Welk, Başkan Yardımcısı JD Vance'e sordu: “Öyleyse, neden şimdi bu grevi başlattı? İstihbarat değişti, Bay Başkan Yardımcısı mı?”
Bu iyi bir soru. Ancak, başka bir Cumhuriyetçi cumhurbaşkanının bizi bir savaşa sokmak için tekrar hatalı zeka kullandığını ima etmek için sağlam bir temel değil – Tıpkı Irak gibi.
Bunun “önleyici” saldırıdan ziyade “önleyici” olup olmadığı konusunda kavga etmek noktayı kaçırıyor. Amerika İran'a saldırmada haklı olacak Gabbard haklı olsa bile. Neden? Çünkü İran Amerika'ya ve İsrail'e karşı savaş eylemleri yapıyor, onlarca yıldır, çoğunlukla bu amaç için yarattığı, eğitildiği, finanse edildiği ve yönlendirdiği terörist vekiller aracılığıyla. 1983 yılında, Hizbullah militanları Lübnan'daki ABD büyükelçiliğini üflediler. O zamandan beri, Hizbullah ve diğer İran vekilleri, Amerikalıların cinayetini düzenledi veya denedi tekrar tekrarIrak savaşı sırasında. Başkan Trump'ın suikastına bile göre, Joe Biden Adalet Bakanlığı.
Bunlar, İran'ın nükleer silahla ilgisi olmasa bile bir yanıtı haklı çıkaracak savaş eylemleridir. Ancak taraftarları rutin olarak “Amerika'ya Ölüm!” – ki nükleer bir silah peşinde.
Yıllarca, bu programı çıkarmama argümanı büyük ölçüde çok zor olacağı gerçeğine dayanıyordu. Tesisler çok sertleşti, İran'ın vekilleri çok güçlü.
Değişen zeka bu. İsrail Hizbullah ve Hamas militanlarını ezdi ve İran'ın hava savunma sisteminin çoğunu ortadan kaldırdı. Bir zamanlar bir ölüm yıldızına göz korkutucu bir saldırı gibi görünen şey, karşılaştırma ile bir düzene dönüştü.
Bunların hiçbiri, işlerin daha da kötüleşemeyeceği veya Trump'ın kararının üzücü olmayacağı anlamına gelmez. Ancak bu senaryo neye benziyorsa, Irak'ta olanlara çok benzemez, başka bir şekilde görmek istemeyenler dışında.
@Jonahdispatch