Ronald Reagan adında tükenmiş bir sinema oyuncusunu alıp Kaliforniya valisi ve daha sonra başkan olmasına yardımcı olan ve bu arada modern siyasi danışmanlık işinin icat edilmesine yardımcı olan Cumhuriyetçi stratejist Stuart K. Spencer öldü. 97 yaşındaydı.
Kızı Karen'a göre Spencer Pazar günü öldü.
Spencer bir zamanlar büyük kolej futboluna koçluk yapmayı hayal ediyordu ve onun açık sözlü, tuzlu tarzı, kenardan emirler yağdırarak ya da soyunma odasında dilini kıran bir konuşma yaparak ona çok iyi hizmet edebilirdi. Bunun yerine, Oval Ofis'te ve güçlülerin diğer yerlerinde sade tavsiyelerini sundu.
1976'daki başarısız yeniden seçilme kampanyası sırasında, tökezlemeye eğilimli Başkan Ford'u Gül Bahçesi'nden çok uzaklaşmaya cesaret edemeyen Spencer'dı ve ona şöyle dedi: “Onu ne kadar seversen sev, sen de bir kampanyacısın.”
Tatil yapan Reagan'ın, Sovyetler Birliği'nin 1983'te bir Kore yolcu uçağını düşürerek tüm dünyaya Soğuk Savaş ürpertileri göndermesinin ardından bir açıklama yapmak için Santa Ynez Dağları'ndan inmesini – küfürlü bir şekilde – talep eden Spencer'dı.
Reagan'ı, yönetiminin Amerikalı rehineleri serbest bırakma karşılığında İran'a silah sattığını açıkça kabul etmeye ikna etmeye yardımcı olmak için 1987'de Kaliforniya'dan Washington'a uçan Spencer'dı.
Keskin bir şekilde sağa dönen ve uzlaşma yerine mücadeleye giderek daha fazla değer veren bir Cumhuriyetçi Parti'de Spencer, partizan muhalefet ve siyasi basın teşkilatının üyelerine saygı duyan ve hatta onlarla arkadaş olan, kendini ılımlı olarak tanımlayan bir gerilemeydi. Onlarca yıl geçtikçe Spencer, kendisini ömür boyu süren partisinden giderek uzaklaşmış buldu.
Donald Trump'ın hayranı değildi ve kendisini Reagan mantosuna büründürmeye çalışanlara özellikle kızıyordu.
Spencer hiçbir zaman emlak geliştiricisi ve realite TV yıldızına oy vermedi; 2016'da üçüncü taraf bir adaya oy verdi ve 2020'de Joe Biden'a oy verdi; Spencer'ın 1948'de Harry Truman'dan bu yana başkanlık için desteklediği ilk Demokrat. Kamala'ya oy verdi. 2024'te Harris'ti.
Spencer, Trump'ı “bir demagog ve oportünist” olarak nitelendirdi ve Reagan hayatta olsaydı Trump'ın tuhaf davranışlarından rahatsız olacağını öne sürdü. Spencer 2021 röportajında ”Kadınlara davranış şekli” dedi. “Bütün o insanların parasını çaldı.” (Bir iş adamı olarak Trump, müteahhitlere ödeme yapmamasıyla biliniyordu.)
Spencer, hayatının son birkaç on yılını bir tür Cassandra olarak geçirdi ve Cumhuriyetçi Parti'deki pek çok kişinin ne duymayı ne de dikkate almayı seçtiği tavsiyeler verdi.
Göçmenlik ve olumlu ayrımcılığa ilişkin sert söylemiyle ülkenin artan Latin nüfusunu yabancılaştırma tehlikesi konusunda uyardı. Spencer, GOP liderlerine 1997'de yazdığı açık mektupta kehanet dolu bir şekilde şöyle yazmıştı: “Yaptığımız seçimler Kaliforniya'yı ve ülkeyi önümüzdeki 10 ila 20 yıl boyunca kolayca etkileyecektir.”
Öğütlerini neşelilikle birleştirdi ve bazen hoş karşılanmayan tavsiyelerinin acısını hafifleten cızırtılı, bulaşıcı bir kahkaha attı. Ve sonuna kadar sağduyulu davrandı. Özel olarak paylaştığı pek çok hikayesi olmasına rağmen, Reagan'ın başkanlığına ilişkin ayrıntılı bir açıklama yazmak için yapılan kazançlı teklifleri reddetti ve bu da onu yönetime yakın olan ve para kazanma fırsatını reddeden birkaç kişiden biri haline getirdi.
Spencer, öpüp anlatmanın onun tarzı olmadığını söyledi.
Stuart Krieg Murphy, 20 Şubat 1927'de Phoenix'te, Stuart bebekken ailesini terk eden alkolik bir babanın oğlu olarak dünyaya geldi. Kaliforniya'da büyüdü ve annesinin yeni kocası, diş hekimi ve Richard M. Nixon'un Kongre için ilk yarışını kazanmasına yardım eden önde gelen Orange County Cumhuriyetçi aktivisti A. Kenneth Spencer'ın soyadını aldı.
1944'te Spencer, liseden mezun olduktan sonraki gün Donanmaya kaydoldu. 17 yaşındaydı ve hizmet etmeye istekliydi. Ancak birkaç yıl güverteyi fırçaladıktan sonra üniversitenin daha iyi bir yol sunduğuna ikna oldu. (Ayrıca ön kolundaki çapa dövmesinden de pişman oldu.)
Spencer, 1951'de Cal State Los Angeles'tan sosyoloji alanında lisans derecesi ile mezun oldu ve Elhamra şehrinde rekreasyon direktörü olarak işe başladı. Üvey babasının aktivizmine rağmen Spencer refleksif bir Cumhuriyetçi değildi. 1950'lerin başlarında Spencer, Genç Ticaret Odası'na üye alımı yaparken, önde gelen muhafazakar John Rousselot bir teklifte bulundu: Spencer GOP'a katılırsa o da odaya katılacaktı.
Spencer hemen siyasete atıldı. Kazananları ve kaybedenleri belli olan bir spor gibiydi ve bu hoşuna gidiyordu. Bir dizi kampanyada gönüllü olarak yer aldıktan sonra, sonunda Los Angeles County Cumhuriyetçi Parti'nin organizatörü olarak işe başladı. Oradayken Spencer, bir süre televizyon setleri satarak geçimini sağlayan Bill Roberts ile tanıştı. Bir yıl birlikte çalıştıktan sonra ikili partideki görevlerinden ayrıldı ve bir siyasi danışmanlık şirketi kurdu. Çeyrek çevirdiler. Spencer tura çıktı ve kazandı, yani Spencer-Roberts oldu.
Rousselot'tan sol eğilimli Cumhuriyetçi ABD Senatörü Tom Kuchel'e kadar kendilerini işe alacak herkes için çalışıyorlardı. Ancak daha sonra, paraları yettiğinde Spencer-Roberts müşterileri konusunda daha seçici hale geldi.
İki adam, Kaliforniya'da ve sonunda ülke çapında norm haline gelen şık, TV merkezli kampanyalara öncülük etmeye yardımcı oldu.
Onları bu alanda takip eden Sacramento merkezli GOP danışmanı Sal Russo, “Bill Roberts ve Stu Spencer kesinlikle Kaliforniya'daki modern siyasi danışmanlığın babalarıydı ve bunu hem tam zamanlı bir meslek hem de saygın bir meslek haline getirdiler” dedi. .
İkisi sert oynayabilir. Spencer, kamu görevine ilk kez aday olan Reagan'ın, 1966'daki başarılı valilik kampanyasını yönetmek için nasıl Spencer-Roberts'ı işe aldığını anlatan hikayeden keyif aldı. Kaliforniya'nın 1964 Cumhuriyetçi başkanlık ön seçimlerinde New York Valisi Nelson Rockefeller için çalışan ikili, Arizona Senatörü Barry Goldwater'a karşı sert bir kampanya yürüttü ve üzülmekten çekiniyordu. Yaklaşık bir yıl sonra Goldwater, Reagan'a şunu söyledi: “Kaliforniya'da aday olsaydım, o orospu çocukları Spencer-Roberts'ı işe alırdım.”
Spencer, 2002'deki bir röportaj sırasında gülerek, “Bu, Ronald Reagan'ın pragmatizmini gösteriyor” dedi. “Ne yaptığımızı biliyordu.”
Spencer da bir pragmatistti. Her ne kadar muhafazakar ibadet edenlerin yarı tanrısı haline gelmiş bir adam için çalışsa da, o ve Reagan arasında Spencer'ın kürtajın yasallaştırılması, olumlu ayrımcılık ve belirli silah kontrolleri konularındaki desteği gibi önemli farklılıklar vardı.
Spencer, Reagan'ın sicilinin bazı kısımlarını (vergilerin artırılması, federal hükümetin boyutunun artırılması, ABD'deki milyonlarca göçmene yasa dışı olarak af sağlayan bir yasanın imzalanması) Reagan mitiyle çelişen bazı kısımlarını gözden kaçıran revizyonistlere karşı çıktı. Spencer, Simi Valley'deki Reagan Kütüphanesi'nde 2011 başkanlık tartışmasının arifesinde yapılan başka bir röportajda, karakteristik bir açık sözlülükle, pek çok insan “onun ne yaptığını gerçekten anlamıyor” dedi. “Bu sadece kendilerini bir kazanana bağlama meselesi.”
Washington'u küçümseyen ve orada yaşamayı reddeden Spencer, apartheid dönemi Güney Afrika'sı ve diktatör Manuel Antonio Noriega'nın Panama hükümeti de dahil olmak üzere müşterileri için danışmanlık işi – kendi deyimiyle “nüfuz ticareti” – ile ilgili birkaç küçük tartışmayla karşılaştı. . Ancak Spencer özür dilemedi ve pişmanlık duymadı.
“Ne yaptıysam onu yaptım” dedi. “Birçok harika insanla tanıştım. Çok tanıştım [jerks]. Dünyanın birçok yerini gördüm.”
Ancak hayatının sonuna yaklaşırken Spencer, çoğu kişinin Trump'ın kişisel esareti altında olduğu Cumhuriyetçi Parti'nin gidişatından duyduğu hayal kırıklığını dile getirdi.
“Birçok yılımı boşa harcamış gibiyim. Benim yaşıma geldiğinizde” (o sırada 94 yaşındaydı) “her şeyin daha kötüye değil, daha iyiye gittiğini umarsınız. Ancak işler daha da kötüye gitti.”
Spencer ve ilk eşi Joan Dikeman, 37 yıllık evliliğin ardından 1987'de boşandı. 1992 yılında kendisinden sonra hayatta kalan Barbara Callihan'la ve onu takip ederek siyasi danışmanlık işine giren iki çocuğu Karen ile evlendi; ve Steven; üvey kız, Debbie DeSilva; ve altı torun.
Kızı Karen'a göre Spencer Pazar günü öldü.
Spencer bir zamanlar büyük kolej futboluna koçluk yapmayı hayal ediyordu ve onun açık sözlü, tuzlu tarzı, kenardan emirler yağdırarak ya da soyunma odasında dilini kıran bir konuşma yaparak ona çok iyi hizmet edebilirdi. Bunun yerine, Oval Ofis'te ve güçlülerin diğer yerlerinde sade tavsiyelerini sundu.
1976'daki başarısız yeniden seçilme kampanyası sırasında, tökezlemeye eğilimli Başkan Ford'u Gül Bahçesi'nden çok uzaklaşmaya cesaret edemeyen Spencer'dı ve ona şöyle dedi: “Onu ne kadar seversen sev, sen de bir kampanyacısın.”
Tatil yapan Reagan'ın, Sovyetler Birliği'nin 1983'te bir Kore yolcu uçağını düşürerek tüm dünyaya Soğuk Savaş ürpertileri göndermesinin ardından bir açıklama yapmak için Santa Ynez Dağları'ndan inmesini – küfürlü bir şekilde – talep eden Spencer'dı.
Reagan'ı, yönetiminin Amerikalı rehineleri serbest bırakma karşılığında İran'a silah sattığını açıkça kabul etmeye ikna etmeye yardımcı olmak için 1987'de Kaliforniya'dan Washington'a uçan Spencer'dı.
Keskin bir şekilde sağa dönen ve uzlaşma yerine mücadeleye giderek daha fazla değer veren bir Cumhuriyetçi Parti'de Spencer, partizan muhalefet ve siyasi basın teşkilatının üyelerine saygı duyan ve hatta onlarla arkadaş olan, kendini ılımlı olarak tanımlayan bir gerilemeydi. Onlarca yıl geçtikçe Spencer, kendisini ömür boyu süren partisinden giderek uzaklaşmış buldu.
Donald Trump'ın hayranı değildi ve kendisini Reagan mantosuna büründürmeye çalışanlara özellikle kızıyordu.
Spencer hiçbir zaman emlak geliştiricisi ve realite TV yıldızına oy vermedi; 2016'da üçüncü taraf bir adaya oy verdi ve 2020'de Joe Biden'a oy verdi; Spencer'ın 1948'de Harry Truman'dan bu yana başkanlık için desteklediği ilk Demokrat. Kamala'ya oy verdi. 2024'te Harris'ti.
Spencer, Trump'ı “bir demagog ve oportünist” olarak nitelendirdi ve Reagan hayatta olsaydı Trump'ın tuhaf davranışlarından rahatsız olacağını öne sürdü. Spencer 2021 röportajında ”Kadınlara davranış şekli” dedi. “Bütün o insanların parasını çaldı.” (Bir iş adamı olarak Trump, müteahhitlere ödeme yapmamasıyla biliniyordu.)
Spencer, hayatının son birkaç on yılını bir tür Cassandra olarak geçirdi ve Cumhuriyetçi Parti'deki pek çok kişinin ne duymayı ne de dikkate almayı seçtiği tavsiyeler verdi.
Göçmenlik ve olumlu ayrımcılığa ilişkin sert söylemiyle ülkenin artan Latin nüfusunu yabancılaştırma tehlikesi konusunda uyardı. Spencer, GOP liderlerine 1997'de yazdığı açık mektupta kehanet dolu bir şekilde şöyle yazmıştı: “Yaptığımız seçimler Kaliforniya'yı ve ülkeyi önümüzdeki 10 ila 20 yıl boyunca kolayca etkileyecektir.”
Öğütlerini neşelilikle birleştirdi ve bazen hoş karşılanmayan tavsiyelerinin acısını hafifleten cızırtılı, bulaşıcı bir kahkaha attı. Ve sonuna kadar sağduyulu davrandı. Özel olarak paylaştığı pek çok hikayesi olmasına rağmen, Reagan'ın başkanlığına ilişkin ayrıntılı bir açıklama yazmak için yapılan kazançlı teklifleri reddetti ve bu da onu yönetime yakın olan ve para kazanma fırsatını reddeden birkaç kişiden biri haline getirdi.
Spencer, öpüp anlatmanın onun tarzı olmadığını söyledi.
Stuart Krieg Murphy, 20 Şubat 1927'de Phoenix'te, Stuart bebekken ailesini terk eden alkolik bir babanın oğlu olarak dünyaya geldi. Kaliforniya'da büyüdü ve annesinin yeni kocası, diş hekimi ve Richard M. Nixon'un Kongre için ilk yarışını kazanmasına yardım eden önde gelen Orange County Cumhuriyetçi aktivisti A. Kenneth Spencer'ın soyadını aldı.
1944'te Spencer, liseden mezun olduktan sonraki gün Donanmaya kaydoldu. 17 yaşındaydı ve hizmet etmeye istekliydi. Ancak birkaç yıl güverteyi fırçaladıktan sonra üniversitenin daha iyi bir yol sunduğuna ikna oldu. (Ayrıca ön kolundaki çapa dövmesinden de pişman oldu.)
Spencer, 1951'de Cal State Los Angeles'tan sosyoloji alanında lisans derecesi ile mezun oldu ve Elhamra şehrinde rekreasyon direktörü olarak işe başladı. Üvey babasının aktivizmine rağmen Spencer refleksif bir Cumhuriyetçi değildi. 1950'lerin başlarında Spencer, Genç Ticaret Odası'na üye alımı yaparken, önde gelen muhafazakar John Rousselot bir teklifte bulundu: Spencer GOP'a katılırsa o da odaya katılacaktı.
Spencer hemen siyasete atıldı. Kazananları ve kaybedenleri belli olan bir spor gibiydi ve bu hoşuna gidiyordu. Bir dizi kampanyada gönüllü olarak yer aldıktan sonra, sonunda Los Angeles County Cumhuriyetçi Parti'nin organizatörü olarak işe başladı. Oradayken Spencer, bir süre televizyon setleri satarak geçimini sağlayan Bill Roberts ile tanıştı. Bir yıl birlikte çalıştıktan sonra ikili partideki görevlerinden ayrıldı ve bir siyasi danışmanlık şirketi kurdu. Çeyrek çevirdiler. Spencer tura çıktı ve kazandı, yani Spencer-Roberts oldu.
Rousselot'tan sol eğilimli Cumhuriyetçi ABD Senatörü Tom Kuchel'e kadar kendilerini işe alacak herkes için çalışıyorlardı. Ancak daha sonra, paraları yettiğinde Spencer-Roberts müşterileri konusunda daha seçici hale geldi.
İki adam, Kaliforniya'da ve sonunda ülke çapında norm haline gelen şık, TV merkezli kampanyalara öncülük etmeye yardımcı oldu.
Onları bu alanda takip eden Sacramento merkezli GOP danışmanı Sal Russo, “Bill Roberts ve Stu Spencer kesinlikle Kaliforniya'daki modern siyasi danışmanlığın babalarıydı ve bunu hem tam zamanlı bir meslek hem de saygın bir meslek haline getirdiler” dedi. .
İkisi sert oynayabilir. Spencer, kamu görevine ilk kez aday olan Reagan'ın, 1966'daki başarılı valilik kampanyasını yönetmek için nasıl Spencer-Roberts'ı işe aldığını anlatan hikayeden keyif aldı. Kaliforniya'nın 1964 Cumhuriyetçi başkanlık ön seçimlerinde New York Valisi Nelson Rockefeller için çalışan ikili, Arizona Senatörü Barry Goldwater'a karşı sert bir kampanya yürüttü ve üzülmekten çekiniyordu. Yaklaşık bir yıl sonra Goldwater, Reagan'a şunu söyledi: “Kaliforniya'da aday olsaydım, o orospu çocukları Spencer-Roberts'ı işe alırdım.”
Spencer, 2002'deki bir röportaj sırasında gülerek, “Bu, Ronald Reagan'ın pragmatizmini gösteriyor” dedi. “Ne yaptığımızı biliyordu.”
Spencer da bir pragmatistti. Her ne kadar muhafazakar ibadet edenlerin yarı tanrısı haline gelmiş bir adam için çalışsa da, o ve Reagan arasında Spencer'ın kürtajın yasallaştırılması, olumlu ayrımcılık ve belirli silah kontrolleri konularındaki desteği gibi önemli farklılıklar vardı.
Spencer, Reagan'ın sicilinin bazı kısımlarını (vergilerin artırılması, federal hükümetin boyutunun artırılması, ABD'deki milyonlarca göçmene yasa dışı olarak af sağlayan bir yasanın imzalanması) Reagan mitiyle çelişen bazı kısımlarını gözden kaçıran revizyonistlere karşı çıktı. Spencer, Simi Valley'deki Reagan Kütüphanesi'nde 2011 başkanlık tartışmasının arifesinde yapılan başka bir röportajda, karakteristik bir açık sözlülükle, pek çok insan “onun ne yaptığını gerçekten anlamıyor” dedi. “Bu sadece kendilerini bir kazanana bağlama meselesi.”
Washington'u küçümseyen ve orada yaşamayı reddeden Spencer, apartheid dönemi Güney Afrika'sı ve diktatör Manuel Antonio Noriega'nın Panama hükümeti de dahil olmak üzere müşterileri için danışmanlık işi – kendi deyimiyle “nüfuz ticareti” – ile ilgili birkaç küçük tartışmayla karşılaştı. . Ancak Spencer özür dilemedi ve pişmanlık duymadı.
“Ne yaptıysam onu yaptım” dedi. “Birçok harika insanla tanıştım. Çok tanıştım [jerks]. Dünyanın birçok yerini gördüm.”
Ancak hayatının sonuna yaklaşırken Spencer, çoğu kişinin Trump'ın kişisel esareti altında olduğu Cumhuriyetçi Parti'nin gidişatından duyduğu hayal kırıklığını dile getirdi.
“Birçok yılımı boşa harcamış gibiyim. Benim yaşıma geldiğinizde” (o sırada 94 yaşındaydı) “her şeyin daha kötüye değil, daha iyiye gittiğini umarsınız. Ancak işler daha da kötüye gitti.”
Spencer ve ilk eşi Joan Dikeman, 37 yıllık evliliğin ardından 1987'de boşandı. 1992 yılında kendisinden sonra hayatta kalan Barbara Callihan'la ve onu takip ederek siyasi danışmanlık işine giren iki çocuğu Karen ile evlendi; ve Steven; üvey kız, Debbie DeSilva; ve altı torun.