Kamala Harris'in taç giyme töreni tamamlanmadan önce bir soru sormak istiyorum: Demokrat Parti'nin seçmene sunulmadan bir aday belirlemesinde ne yanlış var?
Ön seçim sürecine yönelik savunmaların çoğu üç geniş kategoriye ayrılıyor: tembel, idealist ve pratik.
Tembel cevaplar, ön seçimlerin partilerin adaylarını her zaman seçtiğimiz yol olduğu fikrine dayanıyor. Demokrat kongresinin Biden'ın yerine geçecek kişiyi seçmesi fikrine “Bunu daha önce hiç yapmadık” diyerek yanıt veren insan sayısına şaşırdım. Gerçek şu ki, aracılı kongreler, 1972'ye kadar her zaman yaptığımız şeydi, ta ki birincil sistem benimsendi. O zamana kadar, siyaset bilimciler demokrasiyi olan biten bir şey olarak görüyorlardı arasında siyasi partiler, onların içinde değil.
Ön seçimlerin idealist savunması temel olarak demokrasi olduğumuz için partilerin demokratik olması gerektiğidir. Ciddiye alındığında bu, demokrasi olmadığımız anlamına gelir 1970'lere kadarBu aynı zamanda demokrasi olarak adlandırdığımız ülkelerin hemen hemen hepsinin demokrasi olmadığı anlamına gelir, çünkü bu ülkelerin büyük çoğunluğu parti adaylarını seçmek için bizim yaptığımız gibi ön seçimlere güvenmiyor.
Partilerin daha az demokratik olması gerektiğini savunduğumda, insanlar bana genellikle toynaklarım varmış gibi bakıyorlar. “Demokrasiyi sevmiyor musun?” diye soruyorlar. “Demokrasi iyi bir şey değil mi?” Bu sorulara cevabım kesin bir “Evet, ama.”
Başlangıç olarak, demokrasi için olmazsa olmaz olan birçok kurum içsel olarak demokratik değildir. Özgür basın demokrasi için vazgeçilmezdir, ancak hiçbir gazete, ağ veya dergi editoryal kararları tüm personelin oyuna sunmaz. Editörlere sahip olmanın asıl amacı, genellikle kaotik bir süreçte sağlam bir yargıda bulunmaktır.
Bunu düşündüğünüzde, yasama organları dışında hiçbir büyük Amerikan kurumu, büyük partilerimizin şu an olduğu gibi dahili olarak demokratik değildir ve hatta Kongre'nin dahili demokrasisi üzerinde denetimleri vardır. Hiç kimse hastanelerin, Katolik Kilisesi'nin veya Deniz Piyadeleri'nin liderlerini veya önemli kararları oylamaya sunması gerektiğini düşünmüyor. “Albay, el kaldırma talebinde bulunduk ve o tepeyi almamaya karar verdik.”
Günümüzde siyasi kutuplaşmanın başlıca nedenlerinden biri partilerin yakalanmış en uç ve uzlaşmaz seçmenler tarafından ve sorumlu liderlerin onları engellemek için çok az mekanizması vardır. Sonuç olarak, ön seçimler genel seçim adayları üretir daha az temsili ve aşırılık yanlılarına daha fazla bağımlı hale geldiler.
Üçüncüsü, ön seçimlerin pratik savunması, benzersiz bir Amerikan icadı olarak tarihlerinde kök salmıştır. Ön seçimler ilk olarak İlerici Dönem'de parti makinelerinin yozlaşmış işlev bozukluğuna karşı koymanın bir yolu olarak kullanıldı. Ancak birçok araçtan biri olarak tasarlandılar. Biden'ın ABD Senatosu'na ilk seçildiği 1972 yılına kadar, hiç kimse ön seçimlerin aday seçmenin tek yolu olması gerektiğini düşünmüyordu.
Ön seçimlerin faydaları vardır. Medya ve siyasi rakiplere çok geç olmadan zayıflıklarını ortaya koyma fırsatı vererek genel seçim adaylarını incelemeye yardımcı olabilirler. Birçok Demokrat içeriden kişinin Harris'i aday gösterme ihtimali konusunda endişeli olmasının bir nedeni, son yıllarda gerçekten rekabetçi bir seçim kazanamamış olmasıdır. Diğerleri, kısmen 2020 Demokrat ön seçim kampanyasında (karmaşık sonuçlarla) test edildiği için onun en iyi seçim olduğunu söylüyor.
Ancak henüz Harris'in Donald Trump'a karşı yarışacak en iyi aday olduğunu düşünen bilgili bir Demokrat içeriden kişiyle tanışmadım. O en iyisi olabilir olası takvim, kampanya finansmanı kuralları ve politik değerlendirmeler göz önüne alındığında aday, ancak bu farklı bir argüman. Biden ve Harris'in en popüler olmayanlar olduğu göz önüne alındığında başkan Ve Başkan Vekili Modern anketlerin tarihinde, parti ileri gelenleri eğer yapabilselerdi her ikisinin de adaylığını reddedebilirlerdi.
Gerçekten de, Biden'ın siyasi defenestrasyonunun seçmenleri geçersiz kılan parti elitlerinin işi olduğu yönündeki tüm iddialara rağmen, gerçek şu ki seçmenler anketörlere yıllardır Biden'ın tekrar aday olmaması gerektiğini düşünüyorlardı. Bir anlamda, parti Biden'ın ön seçim zaferlerini görmezden gelerek seçmenlerin iradesine daha duyarlı olacak.
Tüm partilerin uyması gereken asgari yasal, anayasal, vatanseverlik ve ahlaki sınırlamaların ötesinde, aslında tek bir görevleri var: genel seçimleri kazanmak.
Demokratlar, Cumhuriyetçi adayın bu kısıtlamaların hiçbirini umursamadığına inandıkları için — haklı olarak — tek endişeleri onu yenmek olmalıdır. Tüm ülke için demokrasi oy pusulasındaysa, kazanan bir aday göstermek partinin en önemli hedefi olmalıdır.
@JonahDispatch
Ön seçim sürecine yönelik savunmaların çoğu üç geniş kategoriye ayrılıyor: tembel, idealist ve pratik.
Tembel cevaplar, ön seçimlerin partilerin adaylarını her zaman seçtiğimiz yol olduğu fikrine dayanıyor. Demokrat kongresinin Biden'ın yerine geçecek kişiyi seçmesi fikrine “Bunu daha önce hiç yapmadık” diyerek yanıt veren insan sayısına şaşırdım. Gerçek şu ki, aracılı kongreler, 1972'ye kadar her zaman yaptığımız şeydi, ta ki birincil sistem benimsendi. O zamana kadar, siyaset bilimciler demokrasiyi olan biten bir şey olarak görüyorlardı arasında siyasi partiler, onların içinde değil.
Ön seçimlerin idealist savunması temel olarak demokrasi olduğumuz için partilerin demokratik olması gerektiğidir. Ciddiye alındığında bu, demokrasi olmadığımız anlamına gelir 1970'lere kadarBu aynı zamanda demokrasi olarak adlandırdığımız ülkelerin hemen hemen hepsinin demokrasi olmadığı anlamına gelir, çünkü bu ülkelerin büyük çoğunluğu parti adaylarını seçmek için bizim yaptığımız gibi ön seçimlere güvenmiyor.
Partilerin daha az demokratik olması gerektiğini savunduğumda, insanlar bana genellikle toynaklarım varmış gibi bakıyorlar. “Demokrasiyi sevmiyor musun?” diye soruyorlar. “Demokrasi iyi bir şey değil mi?” Bu sorulara cevabım kesin bir “Evet, ama.”
Başlangıç olarak, demokrasi için olmazsa olmaz olan birçok kurum içsel olarak demokratik değildir. Özgür basın demokrasi için vazgeçilmezdir, ancak hiçbir gazete, ağ veya dergi editoryal kararları tüm personelin oyuna sunmaz. Editörlere sahip olmanın asıl amacı, genellikle kaotik bir süreçte sağlam bir yargıda bulunmaktır.
Bunu düşündüğünüzde, yasama organları dışında hiçbir büyük Amerikan kurumu, büyük partilerimizin şu an olduğu gibi dahili olarak demokratik değildir ve hatta Kongre'nin dahili demokrasisi üzerinde denetimleri vardır. Hiç kimse hastanelerin, Katolik Kilisesi'nin veya Deniz Piyadeleri'nin liderlerini veya önemli kararları oylamaya sunması gerektiğini düşünmüyor. “Albay, el kaldırma talebinde bulunduk ve o tepeyi almamaya karar verdik.”
Günümüzde siyasi kutuplaşmanın başlıca nedenlerinden biri partilerin yakalanmış en uç ve uzlaşmaz seçmenler tarafından ve sorumlu liderlerin onları engellemek için çok az mekanizması vardır. Sonuç olarak, ön seçimler genel seçim adayları üretir daha az temsili ve aşırılık yanlılarına daha fazla bağımlı hale geldiler.
Üçüncüsü, ön seçimlerin pratik savunması, benzersiz bir Amerikan icadı olarak tarihlerinde kök salmıştır. Ön seçimler ilk olarak İlerici Dönem'de parti makinelerinin yozlaşmış işlev bozukluğuna karşı koymanın bir yolu olarak kullanıldı. Ancak birçok araçtan biri olarak tasarlandılar. Biden'ın ABD Senatosu'na ilk seçildiği 1972 yılına kadar, hiç kimse ön seçimlerin aday seçmenin tek yolu olması gerektiğini düşünmüyordu.
Ön seçimlerin faydaları vardır. Medya ve siyasi rakiplere çok geç olmadan zayıflıklarını ortaya koyma fırsatı vererek genel seçim adaylarını incelemeye yardımcı olabilirler. Birçok Demokrat içeriden kişinin Harris'i aday gösterme ihtimali konusunda endişeli olmasının bir nedeni, son yıllarda gerçekten rekabetçi bir seçim kazanamamış olmasıdır. Diğerleri, kısmen 2020 Demokrat ön seçim kampanyasında (karmaşık sonuçlarla) test edildiği için onun en iyi seçim olduğunu söylüyor.
Ancak henüz Harris'in Donald Trump'a karşı yarışacak en iyi aday olduğunu düşünen bilgili bir Demokrat içeriden kişiyle tanışmadım. O en iyisi olabilir olası takvim, kampanya finansmanı kuralları ve politik değerlendirmeler göz önüne alındığında aday, ancak bu farklı bir argüman. Biden ve Harris'in en popüler olmayanlar olduğu göz önüne alındığında başkan Ve Başkan Vekili Modern anketlerin tarihinde, parti ileri gelenleri eğer yapabilselerdi her ikisinin de adaylığını reddedebilirlerdi.
Gerçekten de, Biden'ın siyasi defenestrasyonunun seçmenleri geçersiz kılan parti elitlerinin işi olduğu yönündeki tüm iddialara rağmen, gerçek şu ki seçmenler anketörlere yıllardır Biden'ın tekrar aday olmaması gerektiğini düşünüyorlardı. Bir anlamda, parti Biden'ın ön seçim zaferlerini görmezden gelerek seçmenlerin iradesine daha duyarlı olacak.
Tüm partilerin uyması gereken asgari yasal, anayasal, vatanseverlik ve ahlaki sınırlamaların ötesinde, aslında tek bir görevleri var: genel seçimleri kazanmak.
Demokratlar, Cumhuriyetçi adayın bu kısıtlamaların hiçbirini umursamadığına inandıkları için — haklı olarak — tek endişeleri onu yenmek olmalıdır. Tüm ülke için demokrasi oy pusulasındaysa, kazanan bir aday göstermek partinin en önemli hedefi olmalıdır.
@JonahDispatch